ဒုတိယကမာၻစစ္တြင္းက အဂၤလန္ႏိုင္ငံ ရဲ႕ရြာေလးတစ္ရြာမွာ ဆရာ၀န္တစ္ဦးရယ္၊ ဇနီးသည္လူပမာတစ္ဦးရယ္ ၊(၆)ႏွစ္အရြယ္သားေလးတစ္ဦးရယ္ မိသားစု(၃)ေယာက္ေနထိုင္
ၾကတယ္ သူတို႕ ဆီမွာလက္တိုလက္ေတာင္းခိုင္းဖို႕ အတြက္ ဂ်ာမန္ ကၽြန္မေလးတစ္ဦးရွိတယ္ ဒုတိယကမာၻစစ္ၾကီး ျပီးေတာ့ ဂ်ာမန္ေတြကို ရြာေတြက ေနရိုက္ပုတ္ေမာင္းထုတ္ၾကတယ္ ...
ဆရာ၀န္တို႕ အိမ္ကိုလည္း၀ိုင္းထားၾကတယ္ ...အဲ့ဒီအခါမွာ ဆရာ၀န္က ဂ်ာမန္မေလးကိုသနားၿပီး
ေနာက္ေဖးေပါက္ကေနထုတ္ၿပီး စားစရာေတြေပးၿပီးထြက္ေျပးေစတယ္ ...သားလုပ္တဲ့သူက သၾကားလံုးခိုးစားတယ္ ျပီးေတာ့ သၾကားလံုးပုလင္းထဲကို ေဆးလံုးေတြျပန္ထည့္ထားတယ္ ...အေမလူပမာသည္က မသိဘဲ အဆိပ္ေဆးလံုးေတြယူစားလိုက္တယ္ ေသတဲ့အခါမွ ေနအိမ္ေဘးက ဆိတ္ေက်ာင္းေနတဲ့ အဘြားၾကီးက တိုင္တယ္ ဆရာ၀န္က မိန္းမျဖစ္သူကို အဆိပ္နဲ႔လုပ္ၾကံလိုက္တယ္
ျပီးေတာ့ ကၽြန္မေလးကို ေခၚျပီး အိမ္ေနာက္ကေနခိုးေျပးတယ္လို႕ တိုင္လိုက္တယ္
ေနာက္ေတာ့ ဆရာ၀န္က အမူွျဖစ္ျပီ
ရံုးေရာက္သြားတယ္
တရားသူၾကီးက တစ္ခြန္းတည္း ခတ္ဆတ္ဆတ္ေမးလိုက္တယ္
မင္း ကၽြန္မေလးကို ခ်စ္ေနလားတဲ့
အဲ့ဒီေတာ့ မွ ဆရာ၀န္ၾကီးအံ့အားသင့္သြားတယ္
ဟုတ္တယ္
ကၽြန္ေတာ္ ဂ်ာမန္မေလးကို ခ်စ္ေနတာ ၾကာပါဘီတဲ့
သူ႔ ကိုယ္သူကၽြန္မေလးကို ခ်စ္ေနတာ သူအတူေနတဲ့တစ္ေလွ်ာက္လံုးမသိဘူး
မခံစားမိဘူးေလ
တရားသူၾကီး တခြန္းတည္းေမးမွ သူစဥ္းစားမိသြားတယ္
အဲ့ဒါက ေတာ့ သူဂ်ာမန္မေလးကို ခ်စ္ေနတယ္ ဆိုတာပါဘဲ .....
အခ်စ္ဆို တာ တစ္ခါတစ္ခါ ခ်စ္ေနမွန္း မသိရဘဲ အံ့ၾသစရာေကာင္ေလာက္ေအာင္ေရွ႕ကိုေရာက္လာတတ္တာမ်ိဳးပင္ ....အခ်စ္ဆိုတာလူတစ္ကိုယ္ စိတ္တမ်ိဳးျဖစ္တဲ့ အတြက္ တစ္ေယာက္ တစ္မ်ိဳးျဖစ္ႏိုင္ၾကပါတယ္ ကၽြန္ေတာ္ အတြက္ ကေတာ့ သတ္မွတ္ထားတဲ့ ရင္ခြင္ႏွစ္ခုေ၀းျပီးမေနႏိုင္တာ အခ်စ္လို႕ သတ္မွတ္ထားပါတယ္ ေတြးယူတတ္ႏိုင္ပါေစ...
လြမ္းသုခ(ေဗဒါ)
No comments:
Post a Comment