ေကာင္းကင္မွာ လေတြ တစ္စင္စျပီးတစ္စင္းေၾကြေနခ်ိန္မွာ
ငါ့ကိုယ္ငါ ေႏြပါလို႕မညည္းခ်င္ေတာ့ဘူး၊
သိကၡာတရားေတြကာရံထားတဲ့ရြာမွာ
အခ်စ္စစ္ဆိုတာ ေဖာ္ထုတ္ခြင့္မရတဲ့ ပံုေသနည္းလား။
ခါးသက္ေနတဲ့အလြမ္းေတြကို တစ္ေယာက္တည္းေသာက္ေနရတာ
ၾကာယင္ငါ့ႏွလံုးသားေျခာက္ကပ္သြားႏိုင္တယ္၊
အိပ္မက္ထဲမွာမွရွင္သန္ရပါတယ္ဆိုတဲ့လူကို
အိပ္စက္ခြင့္မင္းမေပးဘူးေနာ္။
အခ်ိန္ေတြတိုက္စားတိုင္း ေ၀ဒနာေတြတစ္လႊာခ်င္းကြာက်မယ္ဆိုယင္
အခ်ိန္ေရ...ငါ့ကိုမညွာပါနဲ႕။
တစ္ဘက္တစ္ခ်က္ ညီသြားျပီဆိုမွ
သုညျဖစ္ေအာင္တြက္ခဲ့တာ မင္းေတာ္လို႕ျဖစ္မွာပါ။
အနာလည္းသိတယ္ ေဆးလည္းရွိပါတယ္၊
ကုလို႕မရဘူး သမားေတာ္ရယ္...
ဒဏ္ရာေတြ စုန္ဆန္ဆင္း ရထားတစ္စင္းလို ခုတ္ေမာင္းသြားခ်ိန္မွာ
ငါ့ရွိဳက္သံေတြကို
ေလေျပေရ.....မင္းညာလိုက္ပါ
လြမ္းသုခ(ေဗဒါ)
No comments:
Post a Comment